શમણું

વ્હેલી સવારે  જે સ્ફુર્યુ

શમણું તે આંસુ થી સર્યુ

કોની યાદ રેલાઈ હતી

મોતી જે પાંપણ થકી ખર્યુ

રાત ની અંધારી મજલ કાપી

પરોઢીયે, ઝાકળ થઈ ફર્યુ

ઢાંકેલા દિવા માં

ઓજસ કેવુ કર્યુ

ગાલ પર રેલાતા સ્પર્શે

હૈયુ ઉત્તેજીત કર્યુ

ખારુ હતુ તોય

અમૃત થઈ ને ઝર્યુ

- ગૌરાંગ નાયક